کد مطلب:102401 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:430
[صفحه 87] قاف رهنمون شود. امام كه او را اهل درد می بیند لیكن از توان كم و ظرفیت ناچیز او نیز آگاه است، از پاسخ بدو خودداری می كند و بطور سر بسته به وی می گوید: «یا همام، اتق الله و احسن فان الله مع الذین اتقوا و الذین هم محسنون».[1]. همام، خدای را پرواگیر و نیكی كن چه، بیگمان خدا با كسانیست كه پروا پیشه كردند و كسانی كه نیكو كارند. همام بدین گفتار بسنده نكرده بر روی خواست خود چنان پای فشرد كه امام آهنگ آن كرد بر این راه پرفراز و نشیب به استواری گام زند و همام را نیز با خود ببرد، پس به سپاس و ستایش الله آغاز نهاد و بر پیامبر گرامی- كه بر او و خاندانش درود باد- صلوات فرستاد و آنگاه گفت:
یكی از دلدادگان و از یاران امام، كه نامش همام بود و همتش پیوسته بر آن قرار داشت كه پر گشاید و بر فراز بام این جهانی به پرواز در آید، با قلبی كوچك و ظرفیتی كم، اما با شوقی پر توان و سوز و گدازی فروزان، از امام می خواهد تا نشانی از آن بی نشانها در اختیار او گذارد و مرغ دلش را برای پرزدن به سوی سیمرغ به كوه
صفحه 87.